In vroeger tijden bestond de landelijke langdurigheidstoeslag.
Personen die langer dan drie jaar op het sociale minimum leefden, kregen
van het rijk een extra bedrag iederjaar omdat de overheid er vanuit
ging, dat deze mensen geen financiele resevres hebben en ook geen
financiele reserves meer kunnen opbouwen. Bij de invoering van de
participatiewet werd de langdurigheidstoeslag vervangen door de
Individuele Inkomens Toeslag die wordt uitgevoerd door de gemeenten. Van
eerst categoriaal moet het nu individueel beoordeeld worden. De
gemeenten kregen daarvoor een bedrag van het Rijk.
Wat we
hebben zien gebeuren is dat sommige gemeenten fors op die toeslag
hebben bezuinigd en of helemaal niet of maar mondjesmaat een Individuele
Inkomenstoeslag verstrekken. Vele langdurige minima zijn er daardoor
fors op achteruit gegaan.
De gemeente Amsterdam heeft er
ook op bezuinigd. Er is alleen een Individuele Inkomenstoeslag in de
vorm van een VVV bon van 15 euro en alleen voor mensen die in de WSNP
(schuldsanering) zitten. En dat maximaal twee keer in de periode dat
men in de schuldsanering zit. Dit is vastgelegd in een gemeentelijke
veroderdening.
De advocaat van de Bijstandsbond, Marc van
Hoof heeft deze verordening in het kader van een individueel geval nu
voorgelegd aan de Rechtbank Amsterdam met de volgende argumenten.
In
de eerste plaats was het de uitdrukkelijke bedoeling van het Rijk dat
aan langdurige minima een gemeentelijke Inkomens Toeslag zou worden
verstrekt, indien op basis van individuele beoordeling moet worden
geconcludeerd, dat deze persoon die langdurig op het minimum zit dit
nodig heeft en niet kan sparen door individuele omstandigheden. De
verordening van de gemenete Amsterdam is daarmee in strijd. Amsterdam
heeft er een categoriale regeling van gemaakt, namelijk alleen voor
mensen in de WSNP. Een individuele beoordeling is ver te zoeken. Mensen
die langdurig op het minimum zitten en die niet in de schuldsanering
zitten komen per definitie van de verordening niet in aanmerking.
Bovendien
geldt blijkens de verordening de toeslag maar voor twee jaar, hetgeen
in strijd is met de wet. Het Rijk heeft uitdrukkelijk bedoeld dat in
principe de toeslag ieder jaar moet worden verstrekt.
De
gemeente kan niet het argument aanvoeren, dat er geen geld is. In de pot
van de bijzondere bijstand bleef vorig jaar structureel 20 miljoen
over. De zaak zou afgelopen week voor de Rechtbank dienen, maar is
uitgesteld omdat de rechter het heeft verwezen naar de Meervoudige
Kamer.
Piet van der Lende
Bijstandsbond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.